Analiza struktury relacyjnej bazy danych centrali telefonicznej S12

W tabeli nr 1 blok ASST będący w ruchu jest opisany następującymi wartościami parametrów SBLMIN=1 i SBLMAX=4. Na powyższych listingach możemy zauważyć, że ten SBL składa się z dwóch modułów fizycznych RIT o zakresach: pierwszy SBLMIN=1 SBLMAX=2 i drugi SBLMIN=3 SBLMAX=4. Kolejny blok ASST znajduje się w stanie SOS (tzn. jest wyłączony z powodu uszkodzenia bloku nadrzędnego) jednak ponieważ fizycznie znajduje się w centrali toteż wyświetlenie informacji o nim było możliwe – składa się on z jednego modułu RIT. Trzeci blok ASST fizycznie się w centrali nie znajduje (stan NEX) zatem przy próbie wyświetlenia tupli otrzymujemy informację: TUPLE NOT FOUND.

Na podstawie listingów z tej części ćwiczenia możemy sporządzić następującą tabelę zestawiającą typ wszystkich zależnych SBL’i i położenie modułów RIT wchodzących w skład tych SBL’i…

TABELA nr 2.

… oraz tabelę informującą o funkcjach pełnionych przez poszczególne bloki bezpieczeństwa:

TABELA nr 3.

   WNIOSKI

Podczas ćwiczenia zbadano strukturę elementu sterującego modułem urządzeń peryferyjnych. Najpierw wyświetlono wszystkie bloki bezpieczeństwa zależne od wyżej wspomnianego elementu sterującego, a następnie określaliśmy położenie w centrali modułów wymienialnych RIT wchodzących w skład bloków bezpieczeństwa.

      Analizując zgromadzone na podstawie raportów centrali dane z Tabeli nr 2 oraz
Tabeli nr 3 możemy stwierdzić, że w pierwszym regale znajdują się bloki odpowiedzialne za zapis informacji na taśmach magnetycznych. Znajdują się tu następujące SBL’e: MTFS (formater taśmy magnetycznej) oraz MTUN (jednostka taśmy magnetycznej). Kontroler jednostki taśmy magnetycznej jest umieszczony w drugim regale w slocie numer 15 na drugiej półce (SBL typu MTVC). To właśnie na drugim regale znajdowała się większość bloków bezpieczeństwa zależnych od elementu sterującego.

W tabelach możemy dostrzec, że na trzeciej półce tegoż regału znajdowały się SBL’e: TOPT (pełniący funkcję portu sygnałów tonowych), STOU (jednostka stanu systemu) oraz DMCP (czyli sterownik dostępnej bezpośrednio pamięci). Zatem możemy powiedzieć, że bloki bezpieczeństwa umieszczone na trzeciej półce są bezpośrednio odpowiedzialne za prawidłową pracę modułu urządzeń peryferyjnych.

Druga półka drugiego regału jest zajmowana przez bloki pełniące funkcje kontrolerów oraz sterowników. Znajdują się tu trzy bloki sterownika kanału tekstowego (MMCH) będącego kontrolerem kanału komunikacji z człowiekiem (człowiek-maszyna). Ponadto znajduje się tu wspomniany wcześniej kontroler napędu taśmy magnetycznej (MTVC) oraz kontroler dysku twardego.

Ciekawe informacje uzyskaliśmy o położeniu bloków ASST czyli bloków współdzielonego terminala asynchronicznego. Z raportu zwróconego przez centralę wynika, że bloki te znajdują się w 32 rzędzie. Doskonale sobie zdajemy sprawę, że nasza laboratoryjna centrala nie posiada takiej liczby fizycznych rzędów. Jednak może to być swego rodzaju zapis symboliczny określający, np. położenie tych urządzeń poza centralą – co może mieć nawet pewien sens bowiem są to bloki terminali asynchronicznych pełniące funkcję monitora ekranowego.

      Na podstawie danych z Tabeli nr 2, możemy stwierdzić, że większość z zależnych bloków bezpieczeństwa zajmowała powierzchnię jednego modułu wymiennego. Wyjątkiem były bloki MMCH i ASST będące w ruchu, które mieściły się na dwóch płytkach modułów wymiennych RIT. W tabeli tej możemy również zauważyć, że centrala nie była w stanie wyświetlić informacji o położeniu niektórych bloków. W takim przypadku zostawała zwrócona informacja o nieodnalezieni tupli (TUPLE NOT FOUND), wiązało się to z fizycznym brakiem tego bloku w centrali – stan NEX (not existing – nie istnieje).

      Możemy się również doszukać pewnej interesującej zależności jeśli chodzi o stany w jakich się znajdują niektóre z bloków bezpieczeństwa. Jeśli przeanalizujemy wiersze opisujące SBL’e typu MMCH oraz ASST zauważymy, że pierwsze z tych bloków znajdują się w stanie IT (in traffic, czyli w ruchu) podczas gdy stany kolejnych bloków już się różnią. W momencie gdy blok MMCH jest uszkodzony czyli znajduje się w stanie FLT (faulty), wówczas blok ASST znajduje się w stanie SOS czyli jest wyłączony ze względu na uszkodzenie bloku nadrzędnego. Jeśli spojrzymy na kolejne bloki widzimy blok ASST w stanie NEX (nie istnieje) oraz blok MMCH w stanie EQAWL (jest to stan z którym się nie spotkaliśmy w instrukcji – być może ten blok fizycznie nie istnieje, a w bazie danych jest zdefiniowana tupla określająca gdzie należałoby umieścić ten blok bezpieczeństwa). Na podstawie tak zmieniających się stanów wspomnianych wyżej bloków stwierdzam, że te bloki stanowią jeden zespół naprawy (Repairment Block) – w momencie wykrycia nieprawidłowości w działaniu bloku MMCH znajdującego się w siódmym slocie została wstrzymana praca odpowiedniego bloku ASST.

      Innymi zespołami naprawy mogą być następujące bloki: MTVC, MTFS oraz MTUN czyli powiązane z pracą napędu taśm magnetycznych jak i bloki: DISC i WCDC czyli dysk twardy i jego kontroler.